HISZPAŃSKI CYRK
(Balada triste de trompeta)

Reż. Álex de la Iglesia

Hiszpania | 2010 | 107'

MFF WENECJA 2010 - SREBRNY LEW dla Najlepszego Reżysera i za Najlepszy Scenariusz

Jeśli ktoś uważa, że cyrk jest wyłącznie zabawną rozrywką, ten film go zaskoczy. HISZPAŃSKI CYRK Alexa de la Iglesii wali widza maczetą między oczy. (...) Reżyser nie marnuje okazji i serwuje widzom popisowy num

er - wybuchowy melanż melodramatu i farsy, podlany krwistym historycznym sosem.
Jaga Kolawa, DZIENNIK GAZETA PRAWNA

Nie można nie kochać Baska Alexa de la Iglesii, chyba, że nie ceni się jego poczucia humoru, brawurowej satyry, surrealistycznej wyobraźni, zjadliwej ironii i realizacyjnej perfekcji. Ten oryginalny reżyser - kultowy nie tylko w swojej ojczyźnie - zderza ze sobą silne emocje. Dobro i zło ścierają się w walce przerażającej i wzbudzającej paroksyzmy śmiechu jednocześnie. (...) Finał to zapierający dech majstersztyk. A sam film - brawurowa, pacyfistyczna metafora hiszpańskiego losu podczas wojny domowej i za dyktatury generalissimusa. Nieprawdopodobnie zabawna i dająca do myślenia.
Anna Kilian, RZECZPOSPOLITA

HISZPAŃSKI CYRK to - przyznać trzeba - błazenada, chwilami irytująca, nieznośnie głośna, ale jeśli Alex de la Iglesia szarżuje, to w słusznej sprawie. Ryzykowny to, perwersyjny splot sztuki i przemocy ubrany w cyrkową metaforę, ale może w tym szaleństwie jest metoda?
Paweł Felis, GAZETA WYBORCZA

Hiszpania, rok 1973, nieśmiały i wrażliwy Javier zatrudnia się w cyrku jako klaun. Podobnie jak jego ojciec i dziadek pragnie rozśmieszać dzieci, jednak sam nie zaznał szczęśliwego dzieciństwa i dlatego zostaje "smutnym klaunem". W cyrku poznaje bezwzględnego "wesołego klauna" Sergio, który terroryzuje współpracowników i bije swoją dziewczynę. Tu zaczyna się tragikomiczna opowieść o dwóch klaunach, którzy pchani przez pożądanie będą walczyć na śmierć i życie o miłość niezwykle pięknej i równie okrutnej Natalii, która doprowadzi ich do szaleństwa...

HISZPAŃSKI CYRK to wybuchowa mieszanka ekstrawaganckiego i bezkompromisowego kina spod znaku Tarantino i Rodrigueza. Sam reżyser opisuje film jako "groteskową tragedię" - szalone kino, które nie uznaje żadnych tabu ani ograniczeń. Przygody dwóch zwaśnionych klaunów rozgrywają się na tle hiszpańskiej historii XX wieku - od wojny domowej przez dyktaturę Franco aż po szalony festiwal wolności lat 70.